Hij of zij die een oplossing bedenkt om een "tussenperiode" overbodig te maken, wordt millionair.
Zeg dat ik het gezegd heb.
Ik ben de eerste om te zeggen dat tijd niet bestaat. Of althans, dat tijd een vaag concept is waar je eigenlijk gewoon je ding mee mag doen. Je hoeft een verre reis niet lang op voorhand te plannen, maanden strugglen om van job te verwisselen of om naar de andere kant van het land te verhuizen. Het mag veel tijd in beslag nemen, maar het kan ook anders. Voel wat je wil, beslis, onderneem actie, klaar.
Bijvoorbeeld:
Je wil naar Hawaii -> Ticket bestellen, morgen (of straks) vertrekken.
Je bent je job beu -> Dien morgen ontslag in.
Wij willen in Oostende wonen -> We vonden een plek in week tijd en gaan dus verhuizen.
Maar dan... Dan komt die "tussenperiode"... Een periode waar ik elke keer geconfronteerd word met het feit dat de realiteit (nog) niet zo snel mee beweegt als mijn gedachten. Is dat het nulpunt van het leven? Waar het oude afgesloten is, en het nieuwe er nog niet is? Nothingness. (The Matrix fans: remember Neo die zich in "Limbo" bevindt? Tussen de echte en de imaginaire wereld...?)
Mooi is dat alles ontstaat vanuit het niets. Het is een paradox wanneer ik telkens op zoek ga naar dit nulpunt, om er dan knettergek van te worden. In het nulpunt is namelijk alles stil, rustig, niets. Neem als voorbeeld onze verhuis naar Oostende; de beslissing is genomen, we weten waar we zullen wonen . Het brengt me veel rust dat dit allemaal zo vlot verlopen is. Het nulpunt is bereikt, maar dan... 4 maanden wachten op het verlijden van de akte en dus wonen we ondertussen nog gewoon in Mechelen. Het heeft geen zin om nu al beginnen in te pakken, dan leef je de komende 4 maanden tussen de dozen. Alsook weinig nut om al nieuwe spullen te zoeken of te plannen, we kunnen toch nog niet in het nieuwe huis om ze er te zetten. Aarrrgghh..
Hetzelfde met werk, als je weet wat je niet meer wil doen, er actie voor onderneemt en dan uitkijkt naar het volgende zonder dat dat "volgende" al gekend is. Dat is een van de meest uitdagende aspecten voor mij. Ook nu is het alweer een les die zich aandient.
Ik heb iets met het enneagram. De eerste keer dat ik er mee in contact kwam, gaf het mij veel verduidelijking en inzichten. Sinds enkele maanden volg ik een prachtig project van "Sleeping At Last" waar er over elk van de 9 enneagram types een lied gemaakt wordt mét bijhorende podcast die alles haarfijn uitlegt.
In oktober kwam ein-de-lijk het lied voor enneagrap type 7 uit - mijn type - de optimist. In de bijhorende podcast komt naar boven dat de computer van een type 7 (= mijn hersenen dus) aan een crazy kloksnelheid draait. Super snel analyseren, manifesteren en vooruit kijken. Zoeken naar wat ik wil, nu en morgen. Valkuil: alles willen controleren. Go with the flow. Wellicht is de periode van 4 maanden alvorens we verhuizen naar Oostende een ontzettend belangrijk deel van het geheel. Tijd voor afronding van een hoofdstuk waarin ik 10 jaar rondvloog in Mechelen. En alles wat daar bij hoort. Vrienden, familie, het gekende. Maar het is tegen mijn natuur in om hier rustig de tijd voor te nemen, voor dit integreren. Zwemmen tegen de stroming in, dat is ook niet fijn weetjewel.
Zo'n tussenfase, misschien dan toch maar niet proberen te negeren en er gewoon van genieten. Enjoy the process..
Sleeping at last: http://www.sleepingatlast.com/
Enneagram type 7: https://fanlink.to/AtlasSeven
Voor de liefhebbers, de lyrics van het type 7 lied:
How nice it'd be if we could try everything
I'm serious, let's make a list and just begin
"What about danger?" So what. "What about risk?"
Let's climb the mountain before we cross that bridge!
'Cause I'm restless, I'm restless, I'm restless
For whatever comes next
How wonderful to see a smile on your face
It costs farewell tears for a welcome-home parade
A secret handshake between me and my one life:
I'll find the silver lining no matter what the price
'Cause I'm hungry, oh I'm hungry, I'm hungry
For whatever comes next
Let me tell you another secret of the trade-
It feels like sinking when I'm standing in one place
So I look to the future and I book another flight
When everything feels heavy, I've learned to travel light
But I want to be here
Truly. Be. Here
To watch the ones that I love bloom
And I want to make room
To love them through and through and through
And through the slow and barren seasons too
I feel hope
Deep in my bones
Tomorrow will be beautiful
And I'm ready. God I'm ready, oh I'm ready
Restless and hungry, but I'm ready
For whatever comes next
