Vandaag sprak Stijn op Meet Me At The Campfire, een event waarbij verschillende mensen kwamen spreken over hun aparte levensstijl. Val en Tim van Let's be nomads leven on the road in een Hostel op wielen, Katrien van With Kids on the road reist met haar kinderen (haar man mag ook mee) en Mieke Lannoey van Ondernemers met een missie woont en leeft in Portugal. En dus Stijn, van zichzelf en elkedagvakantie.be en manzijn.be en theawesomist.one en coachinghuisoostende.be mocht ook zijn verhaal delen. Mijn man, wat een man.
Ik haastte me na de yogalessen naar Ranst om de tweede helft van deze inspiratiedag nog mee te pikken. Op zich leven wij een behoorlijk fijn bestaan tegenwoordig. Exclusief de bergen rommel die nog heeft gepakt te worden (ik overdrijf graag. Maar zo voelt het wel: een berg die we in een boel dozen hebben te krijgen. "Heeft iemand mijn E-ID reader gezien?"). Het verhuizen geeft me stress. Ik lig niet snel van iets wakker. Slaap overklast mijn 'problemen'. Tot nu: ik slaap licht, droom de gekste dingen, mijn lijf sputtert daardoor. Het waren moeilijke weken. Weken van overleven, van pijn, van tussendoor inpakken, over-en-weer naar de Kringloop rijden, een volle aanhangwagen naar het containerpark brengen. Ontspullen is de shit. Intussen gaat het met mij al beter. Een paar therapiesessies, lange babbels met elkaar en tientallen inzichten later begint mijn carrosserie zich te herstellen. Soit, ik drijf af.
Vandaag was inspirerend. Het ontmoeten van nieuwe mensen met een niet alledaags bestaan - zijnde geen vaste job, leven vanuit passie en vertrouwen, daar dan regelmatig ook paniek in ervaren maar toch doorzetten - dat geeft me energie. Goesting om deze blog weer op te pikken, want foei. Heb ik je laten zitten zeg. Ik heb je nog niet eens een gelukkig nieuwjaar kunnen wensen, een goede gezondheid, een Porsche, een vol hart, lieve mensen rondom jou, veel zelfliefde. Bij deze.
Het venijn zit 'm in de staart. Toch probeer ik er kost wat kost iets leuks van te maken. Jammer maar helaas - ik heb me er vanochtend bij neergelegd. Verhuizen is niet leuk. Het is als een avocado met bruine plekken. Ge steekt het in uw mond en ge bijt door. Simple as that.
Vandaag er weer prachtig aan herinnerd waarom we dit doen.
Het nest lonkt. Het hart. De goesting en de zee.
En ik knip die staart er los af.
Sea you soon.
xo
eva
PS1. we hebben professionele foto's voor ons Coachinghuis. Zie ons nu eens professioneel zijn.
PS2. Nog geen plannen op zondag 3 februari in de namiddag en zin in een gratis work-out?
