Het voelt dat het tijd is om ook mijn woorden hier te laten horen, wat voor nu nog even aanvoelt als een opdracht en iets waar ik wat zenuwachtig voor ben. Want hoe begin ik daar nu mee, delen op het wereldwijde web? Hoe ik – als man – het leven ervaar. Hoe ik beslissingen doorleef, er mee omga en wat mij zorgen baat. Mijn hersenspinsels zwart op wit zien staan naast de woorden van iemand die het voor elkaar kreeg om drie boeken vol te schrijven… O my.
Ik weet het wel, het leven is geen wedstrijd. Dus er is geen rangschikking waar Eva’s schrijfsels beter zijn dan de mijne, of omgekeerd. En toch voel ik dat ik het bijzonder goed wil doen, je weet maar nooit dat het leven dan plots wél een wedstrijd wordt. Dan kan ik maar beter zien dat ik als een gek uit de startblokken vlieg.
Best een goede beschrijving van hoe ik functioneer, dat klassement waar ik aan de oppervlakte geen rekening mee lijk te houden. Puur rekening houdend met mijzelf is alles meestal prima, ik zie wel hoe het leven loopt en als het anders loopt dan verwacht, dan ben ik er ook oké mee. Ik draai het dan wel om naar iets positiefs. Want ja, ik creëer mijn hele leven zelf. Wanneer ik helemaal op mezelf aangewezen ben, dan vertrouw ik op de flow.
Wanneer ik een verhaal deel met iemand die in mijn hart zit, wel, dan komt er een bijzonder aspect in mijzelf naar boven. Een mannelijk gegeven dat mij heel veel verantwoordelijkheid laat voelen over wat er rondom mij gebeurt. Combineer dit instinct met mijn analytisch vermogen (= datgene waarin ik in geschoold ben en jarenlang de kost mee verdient heb. IT, niet ET). Welja, dan zou je kunnen vermoeden dat ik die heerlijke flow bijzonder snel kan verknallen. Wat nu met geld, mijn inkomen, met werk, met mijn doel? O ja, en ik heb ook nog een huis te verkopen! Als ik dit allemaal intern aan het uitzoeken ben, gaat Eva dan wel oké zijn met deze versie in mijzelf? Een versie van mijzelf dat alles (nog) niet heeft uitgepluisd. Die paradox speelt continu in mijzelf, het vertrouwen in de flow, in mijzelf. En anderzijds het opnemen van verantwoordelijkheid en actie ondernemen.
Komt er nog bij dat ik mijzelf de laatste jaren heb verdiept in persoonlijke ontwikkeling, die wondere wereld van vertrouwen. Dus ik wéét dat het goed komt. Nu het nog geloven.
Het leven is voor mij een grote speeltuin. Ik doe maar wat en mijn beste maat zegt dan ook overtuigd: “alles wat jij in je hoofd haalt, lukt”. Maar o jee als dit betrekking heeft tot diegene die zich in mijn hart bevindt.
Ik vind het nu al bijzonder hoe wij beiden hetzelfde doorleven. Elk met zijn eigen angsten, eigen lessen. Complementair aan elkaar. Voelen dat je elkaar niet persé nodig hebt, maar er wel heel bewust voor kiezen om het met elkaar te beleven. Elkaar te versterken. Het maakt het voor mij des te leuker.
Dit avontuur is nog maar net begonnen, en ik heb nu al miljardmiljoen veel zin in om mij nog meer over te geven aan dat blindelings vertrouwen. Vertrouwen in het leven… Controle loslaten en vertrouwen op mijn intuïtie. Die intuïtie is datgene dat er in de eerste plaats ook voor gezorgd heeft dat dit hele plan is ontstaan. En een intuïtie, die controleer je niet. Neen, die laat je flowen #lesaanmijzelf
Stijn.
